خاطره

دست میرود در نا بهنگام خنجری که به فرمان نشسته است

دردی، پیله میکند در کتفی،

میساید ناخن خویش را به ناودان و مضنون میخندد عابری

تو در پیچ و تاب کوچهء فردا  و او، در آستان‌ ِ دری که  پاشنه ندارد

دری به آن دست که پهنه‌ ندارد و استوار بر دلیلی نیست

دل، هُره میرود، که مبادا در خالی خویش آهسته بمیرد

و قطره قطره ء خون است که از کتف میچکد

و دستِ دوست ، خنجریست

دامون

٠٤/٠٦/٢٠١٥

So far away

So far away, down under, beneath of much of my memory, yes, there, right there.

Me, sees me from other perspective; And I study with me, yes there, right there.

Sometimes, me alone, and me alone with me, yes there, right there.

By Damon

11/02/2019

پژواک

این من، این که در من مانده از ایام دور

این کثافت چهره با امیال شرم آور

این هزاران من که تو در خویش خویشت میکنی پنهان ز چشم خویش

این من سر در به زیر برف و هر آیینه در هر سو فقط تکرار چیزی پوچ

این که افتاده چو من در سنگلاخ خود پشیمانی

به دوشش صد هزارن من و هر من

 وزن صد خرمن

دامون

پنجم فرودین ۱۳۹۱