June 19, 2010

Remembrance





Remembrance

I am the terrified child Longing for the comfort of my father’s soft hand. The tears rolled down my once rosy cheeks as he left to fill a filthy trench. The pain and sorrow in my heart would never heal. The day he left I would never forget. The day he left I felt sadness. The day he left I knew he wouldn’t come back. I am terrified child awaking in the dark, cold night screaming his name knowing he’s not here any more.


By Mandy

دلشده گان

Blog Archive

About Me

My photo
سخن سرآمد تمامی افکار را در تجمع خطوط می انگارد، آنگونه که خاک با وزش باد دانهء محاجر را ‌ در لفاف خویش به آغوش میکشد و طراوش هر قطرهء باران نمناکی بهشت بعید را مهیّا گُستاخی قلم اما، پارچه ای سپید را با جوهری چکیده از اندیشه به گُلستانی الوان بَدَل که داد را از بیداد تمیز میدارد دامون** ١٩/٠١/١٣٨٩

My Blog List