مهم این نیست

رنگ، هر رنگ که باشد، دلیل پرُ پا قرصی نیست

چرا که انسان نباید رنگ نگر باشد

مگر که مغز را به کنار زده باشد

یا به طوری مغزکور شده باشد

که بخواهد: 

سرخگون را به سُربیِ خاکستری تقلیل دهد

یا که صورت اندیشه اش را به بهایی خورد بفُروشد.

*

 وانمود من از«ما»، چون روز  

روشن است

مثل صوقِ بودن

در خویشتن

رقصی چُونان

میانهءِ میدانم آرزوست

دامون

٠٨/٠٢/٢٠١٦