.حرف، هم خوانواده با واژهاست
حرف
نماینده بر تمام واژه هاست
به نامی دگر
حرف، پژواکِ تَنیده در صداست
حرف
جایگاهیست، بس سِتُرگ
چرا ؟
چون، اولین صداست
پس حرف خود یک صداست
میگسترد طنین خویش را تا به گوشِ ابد
و می آوشخوارد
میچرد، گستره ء نامُتِناهی را
پس حرف، یا واژه، خود به خویش، هنگامه ای
از نزدیک و دور میشود
وچون
واژه حجمِ خویش را در بهانه است
هنگامِ یک صفحه
یک سطح
که تا بینهایت است
سطح است
چرا
که
واژه
که حجم است
درونِ آن
.قرار مییابد
دامون
۳۰/۰۸/۲۰۲۴
به ی. رئیای
گر بگویم که مرا با نوشتن، سرُ کاری نیست
درُ دیوار گواهی بدهد کاری هست
نوشتن را دوست دارم، بسنده
.و در کوتاهٔ زمان
.همیشه در همیشه خلاصه شده و همیشه، تا ابد
این خط قرمزِ من است
.ایستاده ام بر آن
* * *
!نقض است نوشتن
وقتی تمام احساست بر صفحه ای کاغذین، طنین اندازمیشود
،و خواننده
.به صمعِ خویش مینوشد آن نوشته را
همیشه همیشه استُ دِگر هیچ
از خاک آمده ایمُ و به خاک میشویم
و اسطوره هامان
.به انگارِ سنگواره، درسِ عبرتی شاید در کتاب آیندهء ایشانهاست
حرفها، پیله کرده درگلو
غصیانیست
،ترشیده و بد بو
. که میبارد، بی لحظه ای زِ مَکث بر زبان، هِنگامه ی زوزهء گُرگی درپژواک، درسرما
دامون
۲۱/تیر /۲۵۸۳
۲۰/ آگوست/۲۰۲۴
در شبی مسخ شده از
تپش پنجره ها
در غیاب تو در این
مفرق اندیشهء من
هیچ، هیچ نگذشت و
من این سان تنها
میگُریزم از خویش
وبه خود میکوچم
دامون
١٨/٠٧/٢٠٠٩
پست‌ها
تمام نظرات
