نبضِ زمان کجاست، که در ایستاده بماند
کجاست صورتی، که از خوشحالی
بریزد، زیبایی خود را، تا به پای آذادی
خنده ها را، شوق های مرطوب ِ اشگ را
آن واژه هایِ سرودن را
دامون
١٥/٠٤/٢٠١٥
دلشده گان
-
-
لب ریخته - و منمیآویزم دگر باره در جامه دان حکایتُ اندیشه ء تو راتامهتاب شبی دیگر و آسوده خیالی در منباشد کهدر حریم هر حرف و گفت و گوپنهان گذارمتکه مبادا، دیده بجنبد...
1 week ago -
-
-
چیز - هردو رو برو داریم تو در عجبی من نه . آنچه روبرو داریم با من آیایی دارد با تو بایایی . هردو رو به رو داریم در نگاه تو چیزی پیداست نگاه من از چیزی ناپیدا . ...5 years ago
About Me
- Damon
- سخن سرآمد تمامی افکار را در تجمع خطوط می انگارد، آنگونه که خاک با وزش باد دانهء محاجر را در لفاف خویش به آغوش میکشد و طراوش هر قطرهء باران نمناکی بهشت بعید را مهیّا گُستاخی قلم اما، پارچه ای سپید را با جوهری چکیده از اندیشه به گُلستانی الوان بَدَل که داد را از بیداد تمیز میدارد دامون** ١٩/٠١/١٣٨٩
Subscribe To
Posts
Comments
1 comment:
این شعر را من برای این تصویر نوشتم، حصرت شوق و خوشحالی آن را که در این قرن نصیب کسی از دیار ما نشد، جیرینگ جرینگ زنجیرها
از صدای جرینگ جرینگ دلار هم بلندتر شده، نان به قیمت دندان
دامون
Post a Comment