چار پاره

 

اگَر، اگرگفتن ها را بهایی بودی، به جنبه ایٔ حقیقتی، نقطه ای شُدی که دال بر آن، پایه ای ، دلیلی بنا توانستی به وفق مراد، حال، بُگذراز شُبهِ و امّاش

*

به زیر پوستها خاک است، نه خون

در جسم کوه، نه رگ ونه خون، پژواکی اما، از کوه چو کاه

*

و توهر چیز را هیچش پنداری، وخویش را همه چیز

 و میگویی: خدا آسمان را سینه درید وتو را آفرید

***

 لطیفه میگویی، از پشت کوه آمده ای؟

*

میان حقیقت و دروغ را مجالی نیست، در تموز ِ روز، در انتها

مثل دو خط موازی مُماس نمیشوند، مَگَر به خواست خدا

***

دروغ بود، آنچه تا به حال حقیقت بود

دامون

۲۳/۰۹/۲۰۲۰