۱۰ مهر ۱۴۰۰

زمانِ قهقرایِ من

 






زمانِ قهقرایِ من 
در شهری بی نام و نشان  افتاد اتفاق، در شهری 
با کُوکاکُلایِ وطنی، داخل شیشهء سون آپ
به رویِ اکرانی مقوایی
که هر پرده اش 
.هزار سال با هزار نقش
سقوط قهقرایِ من
.زمان مسدود گشتن موی رگِ اندشه ها یِ من




دامون

٠٤/٠٨/٢٠١٥

دلشده گان

بايگانی وبلاگ

درباره من

عکس من
سخن سرآمد تمامی افکار را در تجمع خطوط می انگارد، آنگونه که خاک با وزش باد دانهء محاجر را ‌ در لفاف خویش به آغوش میکشد و طراوش هر قطرهء باران نمناکی بهشت بعید را مهیّا گُستاخی قلم اما، پارچه ای سپید را با جوهری چکیده از اندیشه به گُلستانی الوان بَدَل که داد را از بیداد تمیز میدارد دامون** ١٩/٠١/١٣٨٩

فهرست وبلاگ من