در تاریکی
تجسمی از آینده ای بی نشان میکشم
مثل کبودی دریایی
که در بیکرانه به شوره زار مینشیند، بی آنکه امتدادی
تا بینهایت شوره زار
شکست فاحش ما در ما
دامون
٠٣/٠١/٢٠١٦
نقاشی تخیلی دریای اُرمیه آذربایجان
از دامون
۱۳ دی ۱۳۹۴
تجسم
سخن سرآمد تمامی افکار را در تجمع خطوط می انگارد، آنگونه که خاک با وزش باد دانهء محاجر را در لفاف خویش به آغوش میکشد و طراوش هر قطرهء باران نمناکی بهشت بعید را مهیّا
گُستاخی قلم اما، پارچه ای سپید را با جوهری چکیده از اندیشه به گُلستانی الوان بَدَل که داد را از بیداد تمیز میدارد
دامون**
١٩/٠١/١٣٨٩
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۱ نظر:
با عرض سلام دوباره
از پیوند شما و محبت شما سپاسگزارم.
ارسال یک نظر