خوش هوسیست عاشقی

خوش هوسیست عاشقی، جان به فدای عاشقی

عشق پرست ای پسر، باد هواست مابقی

از می عشق سرخوشم، آتش عشق مفرُشم

پای بنه در آتشم دست از این منافقی

از سوی چرخ تا زمین، سلسله‌ ایست آتشین

سلسله را بگیر اگر، در ره خود محققی

عشق مپرس چون بود، عشق یکی جنون بود

سلسله را زبون بود، نی به طریق احمقی

عشق پرست، ای پسر، عشق خوش است ای پسر

رو که به جان صادقان، صاف و لطیف و صادقی

راه تو چون فنا بود، خصم، تو را کجا بود؟

طاقت تو کرا بود، کآتش تیز و مطلقی

جان مرا تو بنده ای، عیش مرا تو زنده ای

هست کن و بیافرین، بازنمای خالقی

این نفست خموش کن، در خمشی سکوت کن

وقت سخن، تو خامشی، در خمشی، تو ناطقی

بی‌دل و جان سخنوری، شیوه گاو سامری

راست نباشد ای پسر راست برو به حاذقی

دیوان شمس

توضیح: تغییر لغات، ویرایش و تنظیم جدید مبنی بر استنباط و پژوهش شخصی من است و درجهء انحصار و تغییر مکرر در غزل های شمس نیست؛ بنا به تضادی که در طبقاط مردمی و حاکم از بدو تدوین شمس وجود داشته و هست، مصداق مبرم، همیشه بر آن بوده که واقعیت را از روایت کاتبان مزدور به تفریقِ شعور برسانند

دامون