آذادی

در همین پائیز سبزینه ایست جاری، به جوانی روح بهار

و نشانی از میانسالی درختان نیست

در انبوه ِ سیاه بیشهءِ عریان

میثاق لهیده شدن حتی

میان حزن درختان نمیگُنجد، و یا میان قدمت برگ

در این تعمل ِ قبل از طوفان

در بلندی شب دیگر پائیز نمی انگیزد، به گُفته ای دیگر

لهیبی سُرب گونه می افسُرد فشُردهء ما را

در تفاوتِ رنگ

اینسان که پائیز را زندگی نامیم در این عبوس کبود

شریان ِ جاری اُفتادن برگها از درخت را، آزادی

دامون

با اقتباس از شعر پائیز