پراکنده

من آن نیستم که در بهشت بِنشینم بی دیدنِ جهنمی

و از آسیمهء چشم، به نیست بنگرم

و نبود آن کاذب نوعی را، دوباره به اقتدار بنشینم، در سوره ای، ز پیش نوشته به دفتری

 و این دالانِ بی انتهایِ ندانم ها را، در اکرانی مکرر،

 از سپیدی، که سگان منادی آنند، تا به شامی که شغالان موازنِ آن

* 

*

*

ماردوشانِ قرن، ز چاهدانِ تعفنِ تکرار, به زوزه میخوانند:

"تمدنی بزرگ در پیش است، که وجودش، در بهشت یافت نتوانی" 

و  آنسو تر.......، میسوزد به دستِ حادثه، خرمنِ انگاشته در  آمال

کسی به فکرباغچه نیست  
گوش ها.......

پر از جیرینگ جیرنگِ  دلار است

دامون

برداشت دوم از چکنویس پراکنده

۰۹/۲۲/۲۰۱۷