تکرار معجزه در خواب ِ زمستانی

و دست ِ خواهش ما، در هواست آویزان

و سئوالی غیر قابل ِ اِغماض از درخت اندیشه هامان

*

کاویدن، در این وادیهء بی انتهای ِ سروده ها

و یافتن جمله ای در خور

نبودن، در بارانداز ِ اطلاق، از آفرینش

و حلول ِ آن دم‌‌، که چشمانت را بگشاید، به روی پنجره ای شاید

که ببینی زره زره ات در عشق خلاصه میشود یا نِی

و سروده ات آیا آن وحی را ماند که سرچمه اش را حتی خود ندانی که کُجاست

و این

به معرکه ای ماند که در مِعمَر ِآن تنها تو نشسته ای

و تو درفراگوش ِ خویش میخوانی

و تو زمزمهء صماع را در خویش میمانی

و آیه های کتابت، در آن لحظه، نبشتهء تو است

و در آن مضحرهء واجد، علت را خواهی یافت

آن گُزیدهء معمول را، که بایِست و نه شایِست،

آنچه را که اَنگِ وسوسه است و شناگری ماهر، در زیر ِ پوست

بر جهیزهءِِ الهام

دامون

‏١١/٠٥/٢٠٠٩ 

با تفکیک جدید