باران

جاری ابرها را در جنگل بی پایان ستاره ها

از هر کنارهء آسمان نظاره گرم

میخروشد در تاریک 

مُدام 

پژواک ِ یک یک توده ها ی مُتمادی

همچون قراولان‌ِ سلطانی قدار بند

میبارد از هر گوشه ء نهان

بر بوته هایِ خشکیده و اطشان

قطره قطره چکه های باران

*

آه ای فرشتگان زیبا

که آبستن شکوه بارانید

و میبارید دانه های عصیان را در رعد هر صدا

با واژه 

 با حرف 

چگونه توانم بیانتان؟

چگونه توانم نوشت شمایان را بر سطحِ این کولابِ شور؟

دامون