صدای ِ
وزوزِ خرمگسی، در حزیانی بد بو، میخراشد پنجرهء گوش را
ما
بودن، بی من
و بی
تو
تنها
آرزوی خرمگس است
اینگونه
میسراید وزوز ِ خویش را به فتوا
خرمگس،
خوب میداند
من
بی تو
دستی
تنها و بی صداست
من بی
تو
همیشه
تنهاست
دامون
١٣/٨/٢
Posts
1 comment:
با تشکر از آقای صُدیری «وِز خرمرگس»، به وز وز ِ خر مگس تبدیل شد اینو بهش میگن مدیزیت
دامون
Post a Comment