پژواک

من که در من پنهان است مرا مینگرد، در آینهء چشمِ خویش

من که در من جاریست-خوب میداند کآن منِ دیگرِ من، ثبوت ِ بودنِ خویش را، در من می یابد، نه در منِ در خویش

دامون

٠٣/٠٨/٢٠١٥

گذر قصاب

دنیا محلی برای گذر است، با خویش میگوید عابر

و عبور میکند بی اعتنا

از خطی پیش کشیده، به سنگفرش خیابان

آنسوتر، گله ای بیمار و گَر

در رداّدهء خدایانِ منقوش در معبدی شکسته و مطروک، نقشی از زنگار ماه را به دخیل میبندد

مغز بیمار گونه ی جلاد مغز ها

نه دور در زمان شاید، طعمهءِ دست نشانده افعی هاست

 دل بد مدار

دامون

٢٢/٠٤/٢٠١٤  

اتصال

زبانی که سرود میگوید برای من

و نه دروغ

و در باور، دنیا به آنکه

فقط دروغ

سرود است

***

چاره جز نوشتن افکار نیست برای من

چون تنها اتصال من به اطرافم

فقط زبانیست

که منویسد گذشت ایام را، سر ِ مگو را

و می افشرد

تاب این دل را

که اتصالش از من به من است

و اتمامش در ناحنجار سکوت

به محو به هیچ

دامون

٠١/٠٤/٢٠١٤