دل میرود ز دستم

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون

نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

کشتی نشستگانیم ای باد شرطه برخیز

باشد که باز بینیم دیدار آشنا را

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت

روزی تفقدی کن درویش بینوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا

آیینه سکندر جام جم است بنگر

تا بر تو عرضه دارند احوال ملک دارا

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد

دلبر که در کف او موم است سنگ خارا

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

حافظ

گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم

گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم

ز جام ِخضر می‌ نوشم ز باغ عیش گل چینم

 مگر دیوانه خواهم شد در این سودا، که شب تا روز

سخن با ماه می‌گویم، پری در خواب می‌بینم

لبت شکر به مستان داد و چشمت می به می خواران

منم کز غایت حرمان نه با آنم نه با اینم

شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد

لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم

نه هر کو نقش نظمی زد کلامش دلپذیر افتاد

تذرو طرفه من گیرم، که چالاک است شاهینم

و گر باور نمی‌داری رو از صورتگر چین پرس

که مانی نسخه می‌گیرد ز نوک کلک مشکینم

ز حافظ پُرس رمز ِ عشق و شرح مستی از من خواه

که با جام و قدح هر شب حریف ماه و پروینم

غزل از حافظ