بزرگانِ این نمایشِ اُسکار را
همه میدانند
که سر سپرده به پولند، و درترفندی
نادر
"جدایی"را، رستم دستان دیگری خوانند.
تمام مغلطه اینجاست که جهان
تشنهٔ پرستشِ خویش است و باید که طاوانِ کردهٔ خویش را، بپردازد.
***
فلودٍ سِحرآمیز به نغمه میخواند: تمدنی سیاه در پیش است
و در میان هیاهو
صدای زجه و زنجیر
دامون
۰۱/۲۴/۲۰۱۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر