جدایی

بزرگانِ این نمایشِ اُسکار را 

همه میدانند

که سر سپرده به پولند، و درترفندی نادر

 "جدایی"را، رستم دستان دیگری خوانند.

تمام مغلطه اینجاست که جهان

 تشنهٔ  پرستشِ خویش است و باید که  طاوانِ  کردهٔ خویش را، بپردازد.

***

فلودٍ  سِحرآمیز به نغمه میخواند: تمدنی سیاه در پیش است

و در میان هیاهو

صدای زجه و زنجیر

 دامون

۰۱/۲۴/۲۰۱۷