استنباط

در نفیسهء هر سر

هزار سوداست

که بر رواق اندیشه نشسته است

و این غریزهء موجود را

در رُبات تن

تفت میدهد

میصیقلد،

به گفتهء دیگر

آنسان که استنباط ما از این کیهان ِ ابدی

آهیخته هامان را نمایان کند

و در انعکاس مردمک چشم

به موم ِ تجرد مهر شود

*

در هر گونهء نا آشنا هم اما تفکریست

که با به دست یازیدن به آن

توان

که

راند

مرکب تخیل را به کاروانسرائی نهفته ز دست بری

هزار فسانه نهفته هنوز

در انعطاف کاغذ

در زبانزد قلم

هزار ناگفته هنوز

دامون

٠٣/١٠/٢٠٠٩

عکس بالا از مجموعهء تندیس های هیچ  از استاد «پرویز تناولی»