سنگ صبور من
ای سندباد داستان پدر
و تو ای سیه چهرهء مادر
سوزنی اگر دستی گزید
خونی اگر چکید
قلبی اگر شکست
پرنده اگر که مرد
پرواز بودنیست
دامون
دوشنبه/٠٨/٠٦/٢٠٠٩
۱ مرداد ۱۴۰۴
امید
سخن سرآمد تمامی افکار را در تجمع خطوط می انگارد، آنگونه که خاک با وزش باد دانهء محاجر را در لفاف خویش به آغوش میکشد و طراوش هر قطرهء باران نمناکی بهشت بعید را مهیّا
گُستاخی قلم اما، پارچه ای سپید را با جوهری چکیده از اندیشه به گُلستانی الوان بَدَل که داد را از بیداد تمیز میدارد
دامون**
١٩/٠١/١٣٨٩
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر