شعری
ترانه ای دیگر نمی آییدم به یاد
از روزگارگذشته در زمان
انگار که دستم نمیرود دگر
به تمنای دست دیگری
و خمیاز ه میکشد فکرم
.به پوچی عشق
بیتوته کرده ام
از جمع عاشقان به دور
بی آنکه سر گیجه ای
.بی آنکه طعمِ تلخی
دامون
۱۱/۰۲/۲۰۱۸
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
دلشده گان
-
-
بابا آب آورد - چرا من باید، و من همیشه زنجیر بر پایم باشد؟یعنی که من، همیشه شاید همین بوده، که سَدِ راهی شود، شک و تردیدی،شبیهِ ملانکولیو از صبح تابه شبمثلِ سایه درخفام...
5 days ago -
-
-
چیز - هردو رو برو داریم تو در عجبی من نه . آنچه روبرو داریم با من آیایی دارد با تو بایایی . هردو رو به رو داریم در نگاه تو چیزی پیداست نگاه من از چیزی ناپیدا . ...5 years ago
About Me
- Damon
- سخن سرآمد تمامی افکار را در تجمع خطوط می انگارد، آنگونه که خاک با وزش باد دانهء محاجر را در لفاف خویش به آغوش میکشد و طراوش هر قطرهء باران نمناکی بهشت بعید را مهیّا گُستاخی قلم اما، پارچه ای سپید را با جوهری چکیده از اندیشه به گُلستانی الوان بَدَل که داد را از بیداد تمیز میدارد دامون** ١٩/٠١/١٣٨٩
Subscribe To
Posts
Comments
No comments:
Post a Comment